Drewutnia to niezbędny element wyposażenia każdego domu ogrzewanego drewnem. Prawidłowe przechowywanie opału to klucz do efektywnego spalania i oszczędności – suche drewno ma nawet dwukrotnie wyższą wartość opałową niż mokre. Wybór odpowiedniej drewutni wpływa na komfort użytkowania, trwałość drewna i estetykę posesji. W tym artykule przedstawiamy najważniejsze kryteria wyboru, rodzaje konstrukcji oraz praktyczne wskazówki dotyczące lokalizacji i użytkowania drewutni.

Wielkość i pojemność drewutni

Określenie odpowiedniej wielkości drewutni to podstawa – zbyt mała wymusi częste dokupowanie drewna, zbyt duża niepotrzebnie zajmie miejsce i zwiększy koszty. Standardowe gospodarstwo domowe z kominkiem używanym okazjonalnie potrzebuje 3-5 m³ drewna na sezon, dom ogrzewany głównie drewnem zużywa 10-20 m³. Do tego należy doliczyć miejsce na suszenie świeżego drewna – idealnie gdy drewutnia pomieści zapas na 2 sezony. Metr przestrzenny drewna (1x1x1 m) to około 0,7 m³ litego drewna. Przy układaniu należy zachować odstępy dla cyrkulacji powietrza, więc rzeczywista pojemność drewutni jest o 20-30% mniejsza od jej wymiarów. Wysokość standardowej drewutni to 1,8-2,2 m – wyższa utrudnia układanie, niższa nie wykorzystuje przestrzeni. Głębokość rzadko przekracza 1,5 m, by móc sięgnąć po drewno z tyłu. Długość zależy od potrzeb – moduły 2-3 metrowe są najpopularniejsze. Warto przewidzieć podział na sekcje: drewno suche gotowe do spalania, suszące się z bieżącego roku i miejsce na rozpałkę. Praktyczna jest też przestrzeń na narzędzia – siekierę, piłę, rękawice.

Konstrukcja i materiały wykonania drewutni

Materiał konstrukcji wpływa na trwałość, cenę i wygląd drewutni. Drewno to naturalny wybór – estetyczne, stosunkowo tanie, łatwe w obróbce. Najlepsze gatunki to modrzew i dąb – odporne na wilgoć i grzyby. Tańsza sosna wymaga impregnacji ciśnieniowej. Konstrukcja drewniana “oddycha”, co sprzyja suszeniu opału. Ważna jest solidność – drewutnia musi wytrzymać obciążenie kilku ton drewna i napór wiatru. Słupy nośne powinny mieć przekrój min. 10×10 cm lub profile metalowe 80×80 mm. Fundamenty to podstawa – wystarczą bloczki betonowe lub słupki, ale muszą być wypoziomowane i stabilne. Podłoga nie jest konieczna, ale ułatwia utrzymanie porządku – sprawdzą się płyty chodnikowe, kostka lub palety. Odstęp od gruntu (min. 10 cm) chroni dolną warstwę drewna przed wilgocią. Ściany najlepiej wykonać z desek z odstępami 2-3 cm dla wentylacji.

Rodzaj zadaszenia i zabezpieczenie przed wilgocią

Dach to najważniejszy element chroniący drewno przed opadami. Konstrukcja jednospadowa jest najprostsza i najtańsza, dwuspadowa lepiej odprowadza wodę i śnieg. Spadek minimum 15° zapewnia swobodny spływ wody. Pokrycie powinno być trwałe i szczelne – sprawdza się blachodachówka, blacha trapezowa, papa na OSB lub gont bitumiczny. Okap wystający 30-50 cm chroni przed deszczem zacinającym. Rynny nie są konieczne, ale ułatwiają odprowadzenie wody z dala od drewna. Zabezpieczenie przed wilgocią to nie tylko dach – ważna jest cyrkulacja powietrza. Drewutnia nie powinna być szczelnie zamknięta, idealne są ażurowe ściany lub szczeliny wentylacyjne u góry i dołu. Tylna ściana od strony najczęstszych opadów może być pełna. Folia paroprzepuszczalna na dachu odprowadza wilgoć z wnętrza.

Gdzie postawić drewutnię?

Wybór miejsca na drewutnię to kompromis między wygodą użytkowania a przepisami i estetyką. Idealna lokalizacja to blisko domu (krótka droga z drewnem), ale nie przy samej ścianie (wilgoć, insekty). Dostęp dla dostawcy drewna jest istotny – ciężarówka musi móc podjechać i wyładować. Przepisy budowlane dla budynków gospodarczych do 35 m² są liberalne, ale zachowajmy 3-4 m od granicy działki. Podłoże powinno być równe i stabilne – pochyły teren utrudnia układanie i może powodować osuwanie się drewna. Oświetlenie ułatwi korzystanie wieczorem – wystarczy lampa solarna z czujnikiem ruchu. Droga od drewutni do domu powinna być utwardzona i bezpieczna zimą. Warto pomyśleć też o miejscu na odpady – korę, trociny, drobne kawałki..